Interview Kristien Druart

Gegevens
Naam: Kristien Druart
Leeftijd: 35 jaar
Locatie: Deurne
Opleiding/job: masterstudent geneeskunde / medewerker huisartsenwachtpost
Veganistisch sinds: november 2018

Nee, veganisten zijn geen mensen die denken dat ze beter zijn dan zij die wel vlees eten. De goedlachse Kristien Druart doet regelmatig haar inkopen in Het Natuurhuis en is sinds enkele maanden overgeschakeld op veganisme. Hoewel ze een grote dierenvriend is en overtuigd is van haar ideologie, wil ze zich niet opwerpen als dé activiste die de wereld wil veranderen. Wel is ze bereid om mensen op een positieve manier te informeren en vertelt ze ons hoe ze haar nieuwe levensstijl ervaart.  

Wanneer heb je beslist om veganiste te worden?
Ik was al sinds mijn vijftiende vegetariër. Ongeveer een half jaar geleden ben ik dan overgeschakeld op veganisme. 

Wat gaf de doorslag bij je keuze om over te schakelen op een plant-based lifestyle?
Voor sommigen zou milieu of gezondheid een reden kunnen zijn, voor mij is dat dierenleed. Ik hou enorm honden en katten en vanuit het idee dat we die niet eten omdat ze een vriendschappelijke relatie hebben met de mens, kijk ik ook zo naar andere dieren. Een aantal heel inspirerende Instagram en YouTube accounts zoals die van James Aspey, the Vegan Couple en ook “the best speech you will ever hear” van Gary Yourofsky hebben mij stap voor stap aan het denken gezet. Zo ben ik op enkele maanden tijd geëvolueerd van een eerder relaxte pescotariër naar een overtuigde veganist. Als dierenvriend kon ik het niet langer voor mezelf rechtvaardigen om nog dierlijke producten te consumeren. Als je lekker en gezond kan eten zonder dierenleed te veroorzaken, waarom zou je dat dan niet doen?

Waar let je het meeste op wanneer je inkopen doet?
In de eerste plaats controleer ik of er in de producten die ik koop niks van dierlijke oorsprong zit. Ingrediëntenlijsten hebben geen geheimen meer voor mij (lacht).  

Wat zijn je favoriete producten bij het Natuurhuis?
In Het Natuurhuis is er veel keuze aan vegan broodbeleg, kaas en vleesvervangers van bijvoorbeeld de Vegetarische Slager. Daar mijn zin in vinden is in andere winkels vaak een uitdaging. Ik vind het ook leuk om eens iets speciaals te kopen. Hun grote assortiment onderscheidt Het Natuurhuis van standaard supermarkten 

Val je vaak terug op dezelfde gerechten of eet je erg gevarieerd?
Een combinatie. Ik heb een basis die hetzelfde is en ik probeer gaandeweg mijn repertoire uit te breiden. Ik laat mij vooral inspireren door gerechtjes die ik online tegenkom. 

Is er iets dat je mist aan je oude levensstijl? 
Ik was al lang vegetariër en heb zelf al jaren geen vlees meer aangeraakt. Hoe dan ook, qua voeding is er niets dat ik mis. Eens de mentale klik gemaakt, zijn dierlijke producten gewoon uitgesloten en is er nooit sprake van gemis of verleiding. Als er iets is dat ik wel mis, dan is het de gemakkelijkere omgang met vrienden en familie (die allemaal niet-vegan zijn) als het over eten gaat.

Wat bedoel je daarmee?
Het begint al bij je inkopen. Als veganist moet je meer nadenken over wat je koopt terwijl dat wanneer je alles eet, je ook gewoon makkelijker dingen in je kar kan leggen. Het valt al bij al wel mee, maar je moet er wel mee bezig zijn. Ook als iemand me mee uit eten neemt, heb ik dan eens schrik dat er niks voor mij op het menu zou staan en wil je ook niet dat iedereen rekening moet houden met jou. Of als ik vriendinnen zelf eens meevraag naar een plantaardig restaurant, hoop ik dat ze dat oprecht niet erg vinden. Ook wanneer ik bij mensen thuis ga eten voel ik me wel eens minder goed omdat er dan voor mij ‘iets anders’ moet worden voorzien. 

Dat moet soms vervelend zijn.
Ja en nee. Omdat ik overtuigd ben van mijn levensstijl vraag ik me nog steeds wel eens af ‘allez, waarom kan jij niet gewoon ook vegan zijn’, anderzijds wil je ook niet de moeilijke zijn.
 

Probeer je anderen te informeren over de voordelen van veganisme?
Absoluut. Ik post regelmatig iets op sociale media over veganisme en krijg daar ook af en toe uit onverwachte hoek reacties op. Mensen die me laten weten dat ze door mijn posts aan het denken zijn gezet en er meer over willen weten. Dat is altijd leuk. Maar het is niet dat mijn hele leven draait rond het bewust overtuigen van anderen. Extreem activisme is ook niet de manier. 

Wat dan wel?
Aan de Wapper staan soms mensen van Anonymous for the Voiceless. Die doen dat wel goed. Die mensen gaan met geïnteresseerde voorbijgangers in gesprek, zonder echt iemand aan te klampen of tegen te houden. Ik doe dan af en toe ook graag eens mee aan hun Cube of Truth.

Krijg je ook wel eens negatieve reacties?
Er wordt wel eens gelachen of denigrerend gedaan over mijn levensstijl. Ook al om die reden probeer ik er in ‘real life’ zelf zo weinig mogelijk over te beginnen en wacht ik tot mensen mij er vragen over stellen. Dan weet ik dat ze echt geïnteresseerd zijn. Ik wil ook niet die persoon zijn waarvan ze denken ‘daar heb je ze weer’. 

En de mensen die dicht bij jou staan?
Ik heb de indruk dat de meesten er wel voor open staan om eens iets anders te eten. Of zelfs eens anders te koken als ik op bezoek kom. Maar het blijft zeker moeilijk om door te dringen, vooral op ethisch vlak dan. Melanie Joy, een bekende psychologe, heeft hier een boek over geschreven: Why We Love Dogs, Eat Pigs and Wear Cows. Daar spreekt ze vaak over cognitieve dissonantie: een mechanisme waardoor mensen het eten van een stukje vlees volledig loskoppelen van wat er allemaal aan vooraf gaat. Dat geeft me dan wel een goed perspectief. Ik besef ook dat er culturele oorzaken verbonden zijn aan het feit waarom iemand zus of zo eet. En omdat je soms in een groep vrienden of familie de enige bent die geen vlees eet, probeer ik dat ook gewoon los te laten. Mijn eigen omgeving hoeft ook niet mijn doelgroep te zijn, anders zit je gewoon vaak met een negatief gevoel, denk ik.

Heb je het er dan niet moeilijk mee om respect op te brengen voor mensen die wel vlees eten?
Dat is dubbel. Uiteraard heb ik dat niet graag, omdat voor mij de achterliggende reden dierenleed. Maar ik kijk niet neer op mensen die een andere keuze maken. Hen veroordelen is ook niet de manier. Zelfs mijn partner is een alleseter en heeft een andere kijk. Dat is soms moeilijk, maar wij respecteren elkaar. Hij laat me vrij in mijn keuze of wat ik koop en eet soms ook wel eens mee. Hij vindt zelfs dat vegan bitterballen precies zo smaken als de ‘echte’. Leuk toch?

Ben je ervan overtuigd dat je als veganist een verschil maakt?
Ik alleen niet zo zeer, maar als beweging in het algemeen: absoluut. Ook al zijn veganisten nu in de minderheid, elke maatschappelijke verandering in het verleden is ook ooit begonnen met een paar mensen die vonden dat het anders kon. Ik geloof erin dat er ooit op grotere schaal anders naar gekeken zal worden. Dat er een groot aanbod is aan producten en er al een heleboel restaurants en zelfs frituren zijn die inzetten op vegan food, maakt me wel gelukkig. 

Heb je tips voor de beginnende veganist of twijfelaars?
Besef dat je niet alleen bent. Als je met twijfels of vragen zit of je onbegrepen voelt, aarzel niet om mensen die er wel al mee bezig te zijn op te zoeken en hen om tips en advies te vragen. Men moet ook weten dat niet alle veganisten geitenwollensokken zijn die denken het beter te weten en met de vinger wijzen naar iedereen die anders denkt. Ze bestaan wel, maar ik probeer zo alleszins niet over te komen (lacht). Ook moet je niet bang zijn dat je onvoldoende voedingsstoffen zou opnemen of geen lekkere dingen meer kunt eten. Voor alles bestaat tegenwoordig wel een vervanger. Belangrijk is dat je kiest voor een goede balans en dat je goed in je vel zit. Maar eigenlijk kan ik enkel zeggen; ga ervoor!